Eindelijk!!!

Na jaren van gezeur heb ik het dan eindelijk voor elkaar: Jan heeft mij (met het mes op de keel, maar dat is een detail) bekend hoe ik ook berichten kan posten op dit blog.
't Zou gaddarrie tijd worden!
Aangezien ik ben aangesteld als vijverbewaker doe ik u hierbij de stand van zaken aangaande de natte plekken in de tuin toekomen: volgens de laatste schattingen zitten er 6 miljoen kikkers in de vijver. Althans: aan het geluid dat ze produceren te oordelen moet dat aantal wel ongeveer kloppen. Het is ongewoon mooi weer voor de tijd van het jaar, en het heeft in het weekend weliswaar wat geregend maar meer dan 3 mm is er niet gevallen dus er moet regelmatig bijgepompt worden. U hoort mij niet klagen: van mij mag het de hele zomer zo blijven. Af en toe een buitje, vooruit, maar dan wel 's nachts, aub.

Max mag overmorgen voor het eerst op zomerkamp met de hemofilieclub. Hij kijkt er ongelofelijk naar uit. Toen ik hem van de uitnodiging vertelde, en uitlegde dat hij dan drie dagen van huis is keek hij wat benauwd en vroeg: "blijven jullie daar dan ook slapen?" "Nee, kerel," zeiden wij meelevend, "papa's en mama's mogen niet mee op dit kamp. " Zijn gezicht klaarde op, en hij riep monter: "O, maar DAN wil ik wel!!"
Je zou zo'n joch toch?
Oja, vanavond, toen ik hem naar bed bracht, vroeg hij zich tobberig af of jullie het wel naar je zin hadden in ... Marokko!
Groeten, Kaat